Opis:
Najczęściej uszkadzanym więzadłem jest więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL),a drugim co do częstości jest więzadło strzałkowo-piętowe (CFL). Najczęstszą przyczyną są urazy skrętne, tzw supinacyjne. Chroniczna niestabilność może być wynikiem niepełnego wyleczenia, często także związana z innymi patologiami stawu skokowego, takimi jak zmiany kostno-chrzęstne kości skokowej lub złamania.
Prezentacja:
Pacjenci narzekają na utrzymującą się niestabilność z licznymi epizodami skręceń, która może nasilać się w przypadku drobnych zdarzeń, np. chodzenia po nierównym podłożu.
Badanie:
Porównanie ze stroną przeciwną oraz badania wysiłkowe, które ujawniają zwiększone przesunięcie lub podwichnięcie kości skokowej. Ponadto test ścienny dla określenia zakresu zgięcia grzbietowego, którego deficyt stanowi istotny czynnik ryzyka kolejnych urazów skrętnych. Ocena palpacyjna. W zakresie badań obrazowych przede wszystkim USG i MRI.
Leczenie:
Podstawowym leczeniem w przypadku niestabilności stawu skokowego jest leczenie niechirurgiczne. Początkowe postępowanie skupia się na kontrolowaniu bólu i obrzęku. Doskonałe wyniki daje wczesna rehabilitacja funkcjonalna oraz odpowiednia fizjoterapia. Pacjenci pracują nad treningiem wzmacniającym, zakresem ruchu, równowagą i propriocepcją. W przypadku uszkodzenia niepełnego lub częściowej utraty funkcji może być konieczne założenie ortezy na okres 2-3 tygodni. Niepowodzenie niechirurgicznego leczenia lub istotna, nawracająca niestabilność jest wskazaniem do rekonstrukcji aparatu więzadłowego.
Commenti